Stena Atlantica in 1972 op zee bij Kiel

Stena Atlantica – Olympische gigant op de Kiel route

Engeland | Geen reacties

Het was een onverwachte aankoop die een zeer goede deal bleek te zijn. Stena Atlantica maakte slechts een jaar deel uit van de Stena Line vloot en deed prima dienst op de route Kiel-Göteborg tijdens de Olympische spelen in München. Hieronder vertellen onze geschiedenisexperts Rickard en Anders haar verhaal.

Toen Stena Line de SAGA in 1972 van Svenska Lloyd kocht en haar de naam STENA ATLANTICA gaf, was het een schip dat Stena Line eigenlijk nooit wilde. Maar achteraf bleek het een zeer goede deal voor het bedrijf te zijn: na een jaar varen werd ze verkocht met een meerwaarde van 10 miljoen Deense kronen. Deze onverwachte aankoop was te wijten aan de vertraging bij de bouw van een nieuw schip voor de route Kiel-Göteborg. Stena Line had dringend behoefte aan een grote tweede ferry om aan de hoge vraag van overtochten te voldoen die de Olympische Spelen in München creëerden.

Stena Atlantica in Kiel zomer 1972

Saga werd gebouwd

Het feit dat SAGA moest worden gebouwd kwam als een verrassing op het moment dat het nieuws werd aangekondigd in 1964. Svenska Lloyd had het idee van passagiersverkeer op de route Göteburg – Londen min of meer opgegeven. Er waren te veel concurrenten op de route actief. Sommige jonge werknemers in het bedrijf dachten hier anders over. Zij voorspelden dat containers op roll-on / roll-off-schepen het uitgebreide vrachtverkeer over de Noordzee radicaal zouden veranderen. Ze geloofden niet in het gebruik van trailers en vrachtwagens als de overtocht zo lang duurde.

Roll on / roll off

Met roll on / roll off kon een moderne ferry een goede marge bereiken en om de 12 uur in de haven 1.500 ton laden. Met oude technologie zou dit een week hebben geduurd. Hoewel een passagiersinterieur en een vrachtdek werden toegevoegd, was de ferry rendabel door inkomsten uit containervervoer. Transportkosten op de Noordzee waren in die tijd hoog. In financieel opzicht waren de voet- en autopassagiers de “kers op de taart”.

Engeland naar Zweden per ferry

SAGA ging in het voorjaar van 1966 in bedrijf. De overtocht duurde 36 uur, waardoor er drie reizen per week tussen Zweden en Engeland mogelijk waren. Svenska Lloyd werkte samen met Ellerman’s Wilson Line en Rederi AB Svea in een bedrijf genaamd The England – Sweden Line, dat in totaal drie vergelijkbare veerboten in dienst had. Samen domineerden ze de vrachtmarkt.

Dit veranderde plotseling toen Tor Line in 1966 startte. Hun twee snelle ferries voeren in 24 uur over de Noordzee naar Engeland.  Daardoor konden ze zes trips per week aanbieden. Het laden en lossen van de vrachtwagens duurde maar een paar uur. Tor Line creëerde overcapaciteit. De vrachttarieven daalden hierdoor sterk. Daarom was SAGA economisch gezien nooit een succes.

De passagiers die op de SAGA reisden, waren beslist verliefd op haar. Het interieur was ontworpen door Robert Tillberg samen met Astrid Sampe van Nordiska Kompaniet en was absoluut eerste klas. Gevestigde kunstenaars, zoals Bertil Vallien hadden ook een aandeel in het interieur. Qua stijl was SAGA gelijk aan de KUNGSHOLM, een cruise-schip op de Zweden-Amerika Lijn. Ze was een ferry die er aantrekkelijk uitzag. Het belangrijkste nadeel was dat de hutten elk vier bedden hadden. Svenska Lloyd ging ervan uit dat de passagiers een hut zouden delen met vreemden.

Problemen bij Svenska Lloyd

In 1972 had Svenska Lloyd grote financiële problemen en moest het bedrijf de vloot rationaliseren. SAGA werd te koop aangeboden en Irish Continental Line wilde haar kopen om tussen Ierland en Frankrijk te varen. Het was echter Stena Line die haar uiteindelijk bemachtigde en haar naam veranderde in STENA ATLANTICA. Stena Line zag het potentieel van de ferry en voegde een ‘doos’ toe aan het dek met 314 Pullman-bedden naast de 486 hutten die al op de ferry aanwezig waren. De totale passagierscapaciteit kwam daarmee op 1.500 passagiers en 300 personenauto’s. De STENA ATLANTICA werd voor die tijd gezien als een reus. Het enige nadeel was dat de capaciteit voor vrachtwagens nu gereduceerd was tot maar 8 stuks.

De routes van de Stena Atlantica

Stena Line nam de STENA ATLANTICA in de vaart op de routes Kiel – Göteborg en Göteborg – Kopenhagen. De ferry werd in 1973 aan Finnlines verkocht voor kortere overtochten in de winter en langere cruises in de zomer tussen Helsingfors – NynäshamnTravemünde. In het najaar van 1975 werd zij vervangen door grotere tonnage en in plaats daarvan gecharterd aan Olau Line voor gebruik op de route Sheerness – Vlissingen. Als OLAU FINN was ze nu terug op de rivier de Theems. Tussen 1982 en 1983 voer ze als FOLKLINER korte cruises tussen Gävle en Kaskö. Vervolgens werd de ferry verkocht aan Griekenland en voer zij vele jaren als FESTOS tussen Piraeus en Kreta, en later op de Adriatische Zee. In 1998 kwam ze onder Turkse vlag onder de naam CAPTAIN ZAMAN I te varen op de Adriatische zee. In 2001 werd de ferry gekocht door Turkish Sancack Line, onder de naam SANCACK I en maakte ze kennis met de route Cesme – Brindisi.

Na nog twee jaar hard werken, werd deze trotse ferry uit de vaart genomen en al snel bleef er alleen schroot over in de Turkse havenstad Aliaga. Een verbazingwekkende ferry had haar einde bereikt.

Zoals gebruikelijk willen we onze experts, Anders Bergenek en Rickard Sahlsten bedanken voor deze uitgebreide geschiedenis en geweldige foto’s. Als leden van Klubb Maritim zorgen zij voor onze archieven en dragen deze verhalen bij.

Technische specificaties: Stena Atlantica

Gebouwd in juni 1972 door Titovo Brodogradiliste in Kraljevica in het voormalige Joegoslavië.

Lengte: 140,8 m
Breedte: 20,8 m
Bruto tonnage: 7.798 bruto
Passagiers: 1.500 stuks
Hutten: 486 + 314 bedden in het Pullman-gedeelte
Vrachtwagens: 8 stuks met volledige hoogte, anders 24 stuks
Personenauto’s: 300 stuks