Stena Finlandica in de zomer van 1973

Van het schip van de hoop naar Galapagos legende

Engeland | 1 reactie

Ze startte haar carrière in de jaren 60 als een passagiersschip op de Noordzee bij ons, destijds als gecharterd schip onder Skagenlinjen. Vervolgens werd ze omgebouwd tot een hospitaalschip – een voorloper van onze partner Mercy Ships – die burgerpatiënten behandelde tijdens de Vietnamoorlog. Daar werd ze het ‘Schip van de Hoop’ genoemd. We kochten haar terug, gaven haar de naam Stena Finlandica en zette haar op de route Stockholm-Mariehamn. Vandaag de dag leidt ze het leven als een cruiseschip tussen Ecuador en de Galapagos Eilanden… Niet slecht toch?

Geen van de schepen van Stena Line komt dicht in de buurt van de dramatische geschiedenis van Stena Finlandica. De activiteiten voor dit in 1963 gebouwde -en door de Hamburgse rederij HADAG tot Helgoland gedoopte- prachtige passagiersschip liepen erg uiteen. Het schip was gepland voor de route Cuxhaven – Helgoland. De Duitsers noemden dit type passagiersschip “Seebäderschiffe” (ook wel toevluchtschepen). Dit waren kleine tot middelgrote passagiersschepen die toeristen van de Noordzeekust naar eilanden zoals Helgoland, Sylt of de Waddeneilanden vervoerde.

Het eiland Helgoland

Helgoland in 1963

Het eiland Helgoland heeft een opvallend dramatische geschiedenis meegemaakt. Historisch gezien is het eiland zowel Duits als Deens geweest. In verband met de Napoleontische oorlogen slaagde Groot-Brittannië erin het eiland onder eigen controle te plaatsen. Door het Helgoland-Zanzibar-verdrag in 1890 werd Duitsland de uiteindelijke eigenaar van het eiland. Het beschermen van het kanaal van Kiel was een van haar belangrijkste doelen.

Het eiland werd uitgebreid / herbouwd tot kustfort, later werd er zelfs een marinebasis toegevoegd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de bevolking geëvacueerd, maar tijdens de periode tussen de twee wereldoorlogen (ook wel interbellum genoemd) weer teruggebracht. Het eiland werd volledig verwoest door Britse bombardementen in het voorjaar van 1945. De Britten bezetten ook het eiland en probeerden het eiland zelfs op te blazen. In 1952 werd Helgoland echter teruggegeven aan Duitsland en werd het een populaire bestemming om te zwemmen, vogels te spotten vanwege haar militaire geschiedenis en nog veel meer.

Het resort schip Helgoland

Helgoland in Hamburg in 1964

In de zomer van 1963 voer Helgoland tussen Cuxhaven en Helgoland. Op het eiland moesten de schepen voor anker liggen terwijl de passagiers in kleinere boten naar land werden vervoerd. Buiten het zomerseizoen was het verkeer naar Helgoland gematigd en daarom was het gebruikelijk om schepen te charteren. Dit was ook hoe Helgoland in aanraking kwam met Stena Line’s voorganger, Skagenlinjen. De Helgoland werd in het najaar van 1963 op de populaire excursieroute ingezet tussen Göteborg en Frederikshavn. In de herfst van 1964 werd het schip gecharterd en diende het de routes Göteborg-Larvik en Göteborg-Frederikshavn. Gedurende een maand in het voorjaar van 1965 voer Helgoland ook op de route Stockholm-Mariehamn.

Het schip van de hoop in Vietnam

Na een ander zomerseizoen, als de “Seebäderschiff”, werd Helgoland in 1966 door het Duitse Rode Kruis gecharterd en omgebouwd tot een hospitaalschip. De reden hierachter was dat de Verenigde Staten zoveel middelen hadden geïnvesteerd in de oorlog in Vietnam dat president Lyndon Johnson eiste dat de bondgenoten van het land, inclusief West-Duitsland, zouden bijdragen aan de oorlogsinspanningen. Na de Tweede Wereldoorlog was het gevoelig om Duitse gevechtsformaties in het buitenland te plaatsen. De West-Duitse bondskanselier Ludwig Erhard stuurde het idee door dat West-Duitsland met een hospitaalschip in Vietnam zou kunnen bijdragen. Vooral gericht op behandeling van burgerpatiënten, maar in bepaalde situaties zou het ook nodig zijn om voor soldaten te zorgen. Het schip zou strikt neutraal zijn en patiënten ontvangen van zowel Zuid-Vietnam als de FNL-guerrillastrijders.

Helgoland werd aldus omgebouwd tot een hospitaalschip met drie operatiekamers en 150 bedden. Aan boord werden klinieken gevestigd voor chirurgie, interne geneeskunde, gynaecologie en radiologie. Laboratoriumfaciliteiten en röntgentoestellen werden ook geïnstalleerd. De bemanning bestond hoofdzakelijk uit Duits personeel, maar Vietnamese verpleegkundigen waren onder meer ook in dienst om de communicatie tussen patiënten en Duits personeel mogelijk te maken. Het gezondheidszorgsysteem van Zuid-Vietnam was tijdens de oorlog bijna volledig ingestort. De ziekenhuizen hadden onvoldoende personeel, er was een onzekere stroomvoorziening en er waren vreselijke hygiënische omstandigheden. Het was in deze context dat de Helgoland bekend werd als het schip van de hoop.

Helgoland als ziekenhuisschip in 1972

Vanaf de herfst van 1966 was Helgoland gestationeerd in de Zuid-Vietnamese hoofdstad, Saigon. Ongeveer een jaar later trok ze naar het noorden naar Da Nang. Saigon had al de best mogelijke bronnen voor gezondheidszorg in het land en de nood was veel groter in Da Nang. Gedurende verschillende jaren ontmoetten Duitse personeelsleden Vietnamese patiënten met veel ziekten, waaronder tuberculose. Mensen kwamen ook in contact met de gruwelen van de oorlog in de vorm van napalm-verbrande patiënten, landmijnverwondingen en meer. Zorg voor zwaargewonden en weeskinderen zorgde voor een aanzienlijke impact op het Duitse personeel.

Helgoland vervulde de rol van een ziekenhuisschip. De smalle gangen en trappenhuizen waren echter moeilijk om mee te werken. Om beter beschermd te zijn, ging het schip vaak op pad om ‘s nachts het anker te leggen. Toen de tyfoons van de Stille Oceaan arriveerden, werd het zware rollen van het kleine schip een probleem voor mensen die hun gebroken benen hadden uitgerekt of gestrekt. Over het algemeen was de zorgmissie een succes en veel Vietnamese levens werden gered. Een totaal van 11.000 patiënten werd opgenomen in Helgoland in de jaren 1966-1971. Nog eens 200.000 werden geholpen in zijn openbare ER.

Stena Finlandica

Vanaf het begin van de jaren zeventig was het duidelijk dat de Verenigde Staten de oorlog in Vietnam verloren en van plan waren zich terug te trekken. Dit betekende ook dat het in de herfst van 1971 tijd was voor Helgoland om naar huis te varen. In een verrassende wending van gebeurtenissen werd het schip verkocht aan Stena Line in Kiel. Bij de overname op 30 maart 1972 werd de naam veranderd in Stena Finlandica. Het schip werd natuurlijk weer tot passagiersschip omgebouwd. Pas op 7 juni 1972 was ze klaar om op de route Stockholm-Mariehamn te worden geplaatst. Hier verving Stena Finlandica de relatief jonge Poseidon.

Het was belangrijk voor Stena Line om een ​​groter passagiersschip op de Mariehamn-route te plaatsen. De concurrentie was groot omdat de Åland-route in 1971-1972 de grote aantrekkelijke passagiersschepen Princess en Baronessan had gelanceerd tussen Stockholm en Mariehamn. Op het promenadedek had Stena Finlandica een buffetrestaurant, twee lounges en een grote cocktailbar met dansvloer. Op het boot dek was er een cafetaria en kioskcentrum. Er was een groot aantal zitplaatsen maar geen hutten.

Botervaart

Baltic Star

Tijdens een paar wintermaanden in 1973 zeilde Sde tena Finlandica op de route Kiel – Korsör terwijl er weinig verkeer naar Åland was. Ze diende echter slechts een korte periode van twee jaar op de Finse route. Vanwege de hoge vrachtkosten en het risico van rantsoenering van olie charterde Stena Line de Stena Finlandica aan Fürde Reederei Seetorustik GmbH in Lübeck. Haar naam werd veranderd in Baltic Star en zij betrad de route Travemünde – Rödby. De Duitsers noemden deze vorm van reizen “Butterfahrt” – de “botervaart”. Dit waren reizen waarbij Duitse passagiers konden kopen en Deense boodschappen mee naar huis konden nemen, omdat de voedselprijzen in Denemarken veel lager waren, vooral voor boter.

Terwijl Helgoland eerder over de hele wereld had gedanst, werd ze een echte habitué in Travemünde, nu als een Baltische ster, waar ze vaak werd gezien in een dok toen de veerboten uit Zweden voorbij kwamen. Gedurende één periode werden ook trips gemaakt op de Travemünde – Warnemünde route, die de twee klassieke badplaatsen samenvoegde. In 1999 werd de EU een unie, wat betekende dat Duitse reizigers niet langer naar Denemarken konden gaan op zoek naar gunstige prijzen.

De Galapagos legende

Galapagos Legend

Een jaar later werd Baltic Star verkocht aan de Kaaimaneilanden. Ze werd omgebouwd tot een cruiseschip met 98 bedden. Met de naam Galapagos Legend, begon ze met het uitvoeren van cruises vanuit Ecuador naar en rond de Galapagos Eilanden. Hier vaart het 54-jaar oude schip nog steeds en wordt als volgt liefdevol beschreven door het bedrijf dat het nu bezit:
“Dit prachtige schip heeft de charme van de Betoverde Eilanden. Het is klein genoeg voor een meer intieme ervaring met vrienden en familie. De Galapagos Legend biedt een grote verscheidenheid aan comfortabele en ruime gebieden. Dankzij de fantastische open dekken kunt u de flora en fauna van de eilanden bekijken of genieten van een barbecue en ontspannen in de zon bij het zwembad. ”

Het schip van de hoop lijkt te zijn getransformeerd in het cruiseschip van dromen.

Technische specificaties: Stena Finlandica

Geleverd in april 1967 door A.G. Weser Seebeck, Bremerhaven

Lengte: 91,5 m
Breedte: 14,3 m
Brutotonnage: 2.746 brt
Passagiers: 1.500 st
Hutplaatsen: 0 st
Motoren: 2 x Klöckner-Humboldt-Deutz RBV12M350, 6.000 pk.
Topsnelheid: 19 knopen


  • Jan says:

    Interessant en mooi verhaal om te lezen dat helaas ontsierd wordt door een matige vertaling, waarschijnlijk uit het zweeds.